" । युवा हराएको सुचना !! नाम: नितिन आचार्य , गहुगोरो बर्णको, कसैले भेट्टाउनू भएमा 9842.... नम्बरमा सम्पर्क गर्नुहोला । एकाएक आफू गुमनाम भएको खबर टेलिभिजनमा गुन्जियो । म छक्क परे । देशले सम्जिदोरहेछ भन्ने लागो ।साच्चि हराएको सुचना कसले दियो ? "
**********************
बेरोजगारीहरुको लाईनमा उभिएको अर्को बेरोजगारी । रोजगार मात्र थिएन , रोजगार नभएसी अरु कुरा पनि नहुँदो रहेछ ।
" बिदेश जाने हो पैसा कमाउने हो , पैसा छ सबथोक छ " डाईलग दुई महिना अघि बेदेश तिर हानिएको साथिले हानेको थियो ।
जे गर्नुपर्छ आफ्नै देशमा गर्नुपर्छ भन्ने आदर्श अझै जिबित नै थियो । लोकसेवामा नाम र थर निकाल्ने आश जस्तै ।
लोकसेवा दिएको तीन पल्टमा चै केही हुन्छ कि भन्ने झिनो आश बाँकिनै थियो । तीन चोटिको तालमा निसाना पक्कै लाग्छ भन्ने कुरा लक्कुढाल खेलेर सिकेको ज्ञान अझै ताजै छ । संगै पढेका अलिअली दाम हुनेहरू अष्ट्रेलिया तिर हानिए , सोर्स हुनेहरु केहि आई एन जि ओ तिर छिरे । न सोर्स र न दाम हुनेहरू, मजस्तै लोकसेवा लोकसेवा भन्दै फुक्ने उमेरमा सुकिरहेका छन् ।
लाग्छ , नाम ननिस्केर भन्दा पनि हामी तनावले ख्याउटे भएका हौ । त्यही तनाब पोख्न ख्याउटे समुहनै बनाएका थियौ फेसबुकमा । धेरैजनाको पीडा एउटै भएसी मनले चित्त बुझाउदो रछ । अनि लाग्छ जिन्दगी भनेको यहि मनलाई खुसी पार्नु हो । चित्त बुझाउन अर्का योगि बिकाशानन्दले सहयोग गरेका छन् नत्र उहिल्यै बिहानिको किरण सँगै अखाबरमा खबर छापिएको हुन्थ्यो ।
**********************
लक्कुढालमा तिनपटक लगाएर ढुङ्गा ढाल्न सफल भए जसरी नाम निकाल्न सफल भैयो । तर अन्तर्वार्तामा चिप्लियो ।
अन्तर्वार्ता नभई भाग्य चिप्लिएको भान भयो । भाग्य चिप्लिदा अक्सर मन थतारिदो रहेछ । मन थतारिदा पनि हाँस्न मन लागिरहेछ । बिकाशानन्दकै भुत चढेको हुनुपर्छ । देशमै केहि गर्ने भनेर सँगै पढेका हामी तिनै जना राष्ट्रभक्तीहरुको भाग्य चिप्लियो ।
' अब के गर्ने यार ? ' बाले बोल्यो ।
" चट्ट लगाएर बिहे गर्ने लोकसेवामा नाम निकालेर कर्मचारी हुनु भन्दा , गृह मन्त्रीको पति भएर बस्ने हो "तनाबमा मजाक शैलिमा सुदिपले उत्तर फ्याँक्यो ।
" अनि सुदिप सरकार ! सरकार चै कसरी चलाईन्छ त ? बा'आमा बाटै कर असुली गर्ने भएउ क्या हो " संझाउने शैलिमा एक वाणी पेल्छु ।
" राजा ! कर्कट राशि हो मेरो, गृहमन्त्री आएसि भाग्य चम्किन्छ रे ज्योतिषीले भन्या " ज्योतिषीमा बढिनै बिश्वास गर्ने सुदिप बोल्यो ।
" लोकसेवामा नि नाम थर दुईटै निस्केछ नि सरकारको उसो भए ? उ भित्तामा टास्याँ छ हेर त सुदिप पाण्डे " हा ! हा ! हा ! बाले जिस्किन खोज्यो ।
रत्नपार्कमा उसले हात हेराएको रहेछ । सरकारी जागिरको योग रहेको बताउदै ज्योतिषीले ढाडस दिएको कुरा सुदिपले लिखितमा नाम निस्किएपछी भनेको थियो ।
बालेको जवाफ पछि सुदिप चुपचाप बस्यो । चुपचाप हामी पनि भयौ । अन्तर्वार्तामा चिप्लिएसि चुपचाप नहुनुको बिकल्प पनि थिएन ।
-के गर्ने त अब ? सुदिपले मुख फोर्यो ।
-अब प्राईभेट जिन्दावाद ! बाले बोल्यो ।
- अनि म ? थाहा छैन् । भित्र भित्रै बरबराउछु ।
" रात पर्यो अब छुट्टिउ होला " म बोले ।
के गर्ने भनेर निष्कर्ष कहिले निकाल्ने ? बाले बोल्यो ।
अब भोलि यहि भेटौ । सुदिपले निष्कर्श निकाल्यो । एक्कै स्वरमा हुन्छ निस्कियो । हाम्रो त गोजि टकटक्याउदा धुलो मात्र निस्किन्छ , पैसा त परको कुरा ।
बाले तिमि देउ है । उसले नांई नभनी दियो । " यस्ता साथी कहाँ पाउनु " म उसलाई फुर्क्याउछु । त्यही भन्या सुदिप हाँस्यो , बाले मुस्कुरायो र हामी त्यहाबाट छुट्टिउ ।
**********************
बाटोमा हीड्दा नानाथरि कुराले तनाब भईर'यो । कोठामा पुगे तर मन अन्तै कतै छ । केही गर्ने चाहना , केही बन्ने चाहानामा मन घुमेको छ । यो चाहाना मेरो मात्र होईन । बा आमाको पनि हो , छिमेकिको पनि हो अनि समाजको पनि ।
रातभर निन्द्रा परेन । दिमागमा बिचारहरुको ओहिरो लागिरहेको थियो । कुन्नी घान कसले हाल्दै थियो । बिचारहरुको ओहिरोले म गलिसकेको थिए । म मात्र होईन मेरो नसाहरुपनी थकित थिए । ती थकित नसाबाट राष्ट्रभक्ती कतिखेर उत्रिएछ पत्तो पाईन ।
" दाइ दिल्लिमा काम पाईन्छ कि पाईदैन " केही बर्ष अघि दिल्ली छिरेका दाईलाई फोन गर्छु ।
" आउने बिचार गरिस् कसो ? आईज न काम नपाईने कुरै छैन नि । एक बर्ष जतिकाम गरेर राम्रै देश जानुपर्छ " ।
हप्ता भित्रनै आईपुग्ने बाचा गर्दै फोन काटे ।
दाईको कुरा सुनेर ठूलो आनन्द आयो । हराएको निन्द्रा फेरि फर्किएर आयो । तनावमा साथ दिने भग्वान नै हुन कि झै मनले ठान्दो रहेछ ।
बिहानको एघार बजिसकेछ सुदिपले हानेको फोनको घण्टिले ब्युझिए । उसले बोलायो । बाले पनि आईसकेको छ छिटो आऊ ।
...........
आज हामी एउटै कारणले भेला भएका छौ । नत्र अरुबेला हामिलाई भेट्न कारण चाहिदैन थियो ।
चिया मगाईयो । पसलेले चुरोट भने । " हामी खादैनौ " मैले भने । धुवा उडाउदै गरेकी एक युवती घुरेर हेरिरहिन ।
के गर्ने भैयो त ? बाले बोल्यो ।
" म चै गाउँ जाने हो । गर्लफ्रेन्डले बिहे गरम कि गरम भनेर किचकिछ गर्दै छे । बिहे हान्दिने हो केटा हो । अनि काम खोजौला । कति तनाव लिनु " सास नरोकि सुदिप बोल्यो ।
" भनेसी भाग्य चम्किने आश अझै छ राजाको ।" म बोल्छु ।
उ हाँस्छ र फिल्मी शैलिमा बोल्छ " अरे यार सास हे तो आश हे " ।
अनि तिमी के गर्ने भएउ ? उ प्रश्न गर्छ ।
" अब दिल्लि तिर लागेर अर्को बर्ष कंगारुको देश जानुपर्ला भन्ने योजना बन्यो । " म बोल्छु ।
ओहो ! राष्ट्रभक्ती बाबुको राष्ट्रप्रतिको प्रेम कता छिप्लियो ? बाले प्रश्न गर्छ ।
सुदिपले पनि साङ्केतिक प्रश्न गर्छ । लाग्छ उत्तर जान्नकै लागि उनिहरुको मन तड्पिरहेको छ ।
" बाध्यताको लात्ति परेसि राष्ट्रभक्ति मर्दो रहेछ केटा हो " म सिरियस हुँन खोज्छु ।
" भाडमे जा राष्ट्रभक्ति "। बालेले क्रोध निकाल्न खोज्यो ।
अनि बाले तिमि ? म प्रश्न गर्छु
" अन्तरवार्तामा एउटा बैकले बोलाको छ । केही होलाकी भन्ने आशा छ नभए कङ्गारुको देश जिन्दवाद । " बालेले उत्तर दियो ।
" केटाहरुले राष्ट्रभक्ति पोलेरनै खाएछ्न नि " आफुमा राष्ट्रभक्ति बाँकि रहेको सुदिपले देखाउन खोज्यो ।
" अब आफु बन्ने हो "। म सम्झाउन खोज्छु ।
सुदिपले पनि कंगारुको देश आउन सक्ने सम्भाबना बतायो । त्यसपछि हामि एक अर्कालाई बधाई दिदै छुट्टीउ । सुरुवाति चरणमा बालेलाई अन्तर्वार्तामा सफल हुने, सुदिपलाई बिहेको अनि मेरो भागमा दिल्लि तिरको बधाई पर्यो ।
**********************
साथीसँग छुट्टिनुको एउटा पीडा भएनी भबिस्यको अलिकति टुसा कतै मन भित्र पलाएको थियो ।
म आफ्नो योजना अनुसार अघि बढे । देश छाड्न मलाई पहिलो पल्ट घर छाडेर काठमान्डौ आएभन्दा गार्हो भएको छ । देशलाइ थाहा दिएर नै म अर्को देश आए । थाहा छैन देशले म हराएकोमा चिन्ता गर्छ कि गर्दैन ।
म दिल्लि तिर अघि बढे । दाईसित भेट भयो । काम पनि राम्रै पाईयो ।
दिनभर काम गरेर थकित अवस्थामा रहेपनि नेपालि समाचार हामि अक्सर हेर्ने गर्थिउ । दाईचै खासै हेर्न मन गर्दैन थिए ।
एकदिन टेलिभिजन हेर्दै गर्दा अचानक मेरो तस्बिरसहित आवाज गुञ्जियो । युवा हराएको सुचना !! नाम: नितिन अचार्ज , गहुगोरो बर्णको, कसैले भेट्टाउनू भएमा 9842.... नम्बरमा सम्पर्क गर्नुहोला । एकाएक आफू गुमनाम भएको खबर टेलिभिजनमा गुन्जियो । म छक्क परे । देशले सम्जिदोरहेछ भन्ने लागो ।
साच्चि हराएको सुचना कसले दियो ? देशले कि कोहि ब्यक्तिले ? बा आमालाइ त भनेकै थिए । साथिहरुलाई पनि थाहा थियो । बेरोजगारि सँग प्रेमिका हुने कुरै भएन । देशलाई सुद्द थाहा थियो । कसले दियो भन्ने कुराले दिमाग फनफनि घुम्न थाल्यो ।
दाइले फिस्स हाँस्दै भने " ओई केटा सम्पर्क नम्बरमा त तेरै नम्बर छ त
। आफै दिईस क्या हो सूचना ??
। आफै दिईस क्या हो सूचना ??
हँ ? हँ ? हँ ? दाइ नरोक्किई प्रश्न सोध्दै थिए ।
© नितिन आचार्य
© नितिन आचार्य
No comments:
Post a Comment